Pasożyty zewnętrzne, żerując, powodują duży dyskomfort u zwierząt. Pchły, pobierając krew, podrażniają skórę czworonogów, są przyczyną świądu, alergii (APZS), mogą także zarażać psy tasiemcami. Co więcej, insekty gryzą nie tylko zwierzęta, ale również ludzi. W przypadku silnych inwazji mogą wskakiwać na Twoją skórę i żerować na niej, odżywiając się krwią. Jeśli masz pchły w domu, musisz reagować od razu. Należy zastosować preparaty do walki z pchłami w środowisku oraz preparaty weterynaryjne działające leczniczo i zapobiegawczo u wszystkich zwierząt w domu. Pamiętaj jednak, że profilaktyka jest najważniejsza, dlatego regularnie zabezpieczaj psy i koty przeciwko pasożytom zewnętrznym. Chcesz wiedzieć, jaki środek na pchły dla psa jest najlepszy i jak pozbyć się pcheł z domu? Przeczytaj. Jak zachowują się pchły?Jak rozpoznać, czy pies miał pchły?Jakie dodatkowe powikłania mogą wywołać pchły?Pchły w domu i u psa – jak pozbyć się pcheł?Pchły u psa – preparaty na pchły żerujące na zwierzęciu:Domowe sposoby na pchły – czy są skuteczne?Jak zabezpieczyć psa przed pchłami? Jak zachowują się pchły? Pchły to bezskrzydłe owady, które odżywiają się krwią ssaków. Osiągają wielkość 2-4 mm. Są szarobiałe, a po napiciu się krwi stają się brunatnoczerwone. Ich odchody mają ciemną barwę i wyglądają jak czarne kropki. Pchły żerują na zwierzętach, ale nie znajdują się na powierzchni ich skóry przez cały czas. Żyją także w środowisku psów – na legowisku, w szczelinach parkietu czy paneli lub w budzie. Często właśnie w takich zakamarkach składają jaja. Psy mają swoją pchłę (pchła psia), ale te pasożyty nie wykazują specyficzności gatunkowej. Oznacza to, że czworonogi mogą być zaatakowane zarówno przez pchły psie, ludzkie i kocie, jak i pchły jeży oraz królików. Czas rozwoju pcheł, czyli okres od momentu złożenia jaja do etapu osobnika dorosłego, jest zależny od temperatury zewnętrznej. Im cieplej, tym trwa on krócej. Jaja w temperaturze 21°C przeobrażają się (przez stadium larwy i poczwarki) do postaci dorosłej w ciągu 40 dni. W przypadku temperatury powyżej 30°C ten okres jest jeszcze krótszy i poczwarki przeobrażają się w osobniki dorosłe już w ciągu 16 dni. Samica składa dziennie około 20 jaj. W zależności od gatunku pchły składają je na sierści lub w środowisku zewnętrznym, np. w szczelinach parkietu lub na legowisku psa. Po kilku dniach wykluwają się larwy, które odżywiają się martwym naskórkiem oraz odchodami dorosłych pcheł. Linieją i przeobrażają się w poczwarkę. Poczwarka może natychmiast przeobrazić się w postać dorosłą lub w niesprzyjających warunkach może czekać na poprawę warunków środowiskowych i stać się osobnikiem dorosłym dopiero po kilku miesiącach. Dorosłe pchły codziennie pobierają krew od żywiciela. Są w stanie przeżyć bez niego jedynie kilka dni. Mogą cały czas znajdować się na powierzchni jego skóry, między sierścią lub żyć w jego środowisku i wskakiwać na niego tylko na czas pobierania krwi. Przeczytaj też artykuł Babeszjoza u psa Jak rozpoznać, czy pies miał pchły? Wbrew pozorom, sezon na pchły trwa cały rok. Oznacza to, że pasożyty mogą pojawić się nie tylko latem i wiosną, ale zaatakować psa także zimą, nawet w mroźne dni. Jeśli Twój pies drapie się, a nie został zabezpieczony przed pasożytami zewnętrznymi, istnieje możliwość, że za świądem stoi inwazja pcheł. Zwierzęta różnie reagują na pchły. Część czuje duży dyskomfort – drapie się napadowo, podgryza, pojękuje i czuje niepokój. Inne psy natomiast nic sobie nie robią z pasażerów na gapę między sierścią i nie wykazują żadnych objawów obecności pcheł. Przejrzyj dokładnie sierść i skórę psa. Szukaj pcheł, ale także ich odchodów. Jeśli znajdziesz małe, czarne grudki (mogą to być odchody pcheł lub zwyczajny brud), zbierz je na wacik kosmetyczny lub ligninę. Wylej na to kilka kropli wody i spróbuj rozetrzeć. Jeśli to odchody pcheł, na waciku powinno się pojawić czerwonobrunatne zabarwienie. Przeglądając sierść, częściej możesz spotkać odchody pasożytów, niż same pchły. Zobacz także legowisko pupila. Mogą się na nim znajdować pchły, ich odchody, larwy lub poczwarki. Sprawdź również sierść i skórę kotów oraz innych zwierząt, które mieszkają pod Twoim dachem, pod kątem obecności pasożytów lub ich odchodów. Pamiętaj, że preparaty przeciw pchłom dla psów nie mogą być stosowane u innych gatunków zwierząt, bo mogą być dla nich zagrożeniem. Stosuj środki przeciwko pasożytom zewnętrznym zgodnie z ich przeznaczeniem (dla konkretnego gatunku zwierząt). Jakie dodatkowe powikłania mogą wywołać pchły? wyłysienia i rany Silna inwazja pcheł powoduje świąd. Psy czują ulgę, kiedy się drapią lub podgryzają. Może to prowadzić do miejscowych wyłysień i uszkodzenia ciągłości skóry. Rany łatwo ulegają zakażeniom bakteryjnym lub grzybiczym (szczególnie gdy organizm jest osłabiony). W takich sytuacjach konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii, który zastosuje leczenie miejscowe lub ogólne. alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) Pchla ślina to silny alergen. Część psów jest na niego uczulona. Oznacza to, że każde ugryzienie przez pchłę może wywołać objawy alergii, czyli zmiany skórne. Pojawiają się one na głowie, okolicy lędźwiowo-krzyżowej, bokach ciała i na brzuchu. Rzadko występują na kończynach i na małżowinach usznych. Zmiany początkowo przybierają postać krostek i grudek. Z czasem dochodzi do łojotokowego zapalenia skóry. Pies drapie się, ponieważ odczuwa silny świąd, przez co dodatkowo uszkadza skórę. Efektem tego są nadżerki i otwarte rany, które goją się wolno, ponieważ pies wciąż je rozdrapuje z powoduj silnego świądu. APZS wymaga leczenia i przede wszystkim stosowania regularnej profilaktyki przeciwko pasożytom zewnętrznym. tasiemczyca Pchła psia i kocia są żywicielami pośrednimi dla tasiemca psiego (Dipylidium caninum), dlatego istnieje prawdopodobieństwo zarażenia psa tym gatunkiem tasiemca. W takiej sytuacji pupila należy zabezpieczyć nie tylko przed pchłami (pasożytami zewnętrznymi), ale także przed pasożytami wewnętrznymi, czyli tasiemcami, nicieniami i pierwotniakami, które rozwijają się w przewodzie pokarmowym psów. W tej kwestii poradź się lekarza weterynarii, który zaleci odpowiednie badania i/lub leczenie. anemia Jest spowodowana silną inwazją pcheł. Pasożyty, żywiąc się krwią, powodują niedokrwistość, czyli anemię. Objawem są blade dziąsła i spojówki, apatia i senność. Występuje przede wszystkim u szczeniąt lub u bardzo starych psów. W takich przypadkach konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii i zastosowanie leczenia, które ma na celu przywrócenie sił witalnych psu. Konieczna może być transfuzja krwi, podanie żelaza lub innych preparatów wzmacniających, w tym witamin z grupy B. Pchły w domu i u psa – jak pozbyć się pcheł? Domowe sposoby na pchły i szampony lub spraye ze sklepów zoologicznych najprawdopodobniej nie zadziałają. Takie preparaty mogą zmniejszyć populację pcheł, ale z pewnością nie dadzą rady pozbyć się problemu raz na dobre – pchły w końcu wrócą. Preparaty, dające gwarancję zabicia pcheł, to te profesjonalne np. weterynaryjne. Są droższe, ale skutecznie zwalczają inwazję pcheł i jednocześnie chronią zwierzęta przed reinwazją przez okres podany na opakowaniu. Jeśli pies ma pchły, oznacza to, że pasożyty żerują na nim, ale także żyją w jego środowisku. Konieczne jest wypranie w wysokiej temperaturze wszystkich koców, poduszek, legowisk, mat, na których pies często odpoczywa. Wskazane jest także odkurzenie i dokładne wytrzepanie dywanów oraz wyczyszczenie bud wraz z wymianą ściółki. Te czynności należy powtarzać przynajmniej raz w tygodniu. Podstawą walki z pchłami w środowisku powinno być pranie i odkurzanie powierzchni, na których żyje pies oraz stosowanie specjalistycznych preparatów przeciwko pchłom w pomieszczeniach. Takie preparaty zawierają substancje przeznaczone do stosowania na określonej powierzchni – część nadaje się do dezynsekcji paneli czy parkietu, a inne do czyszczenia tkanin. Przeczytaj też artykuł Kleszcz u psa – usuwanie, choroby, szczepienie Pchły u psa – preparaty na pchły żerujące na zwierzęciu: krople na skórę (typu spot-on) Sierść na wysokości karku lub zadu należy odgarnąć i uwidocznić skórę. Preparat wylewa się w taki sposób, by nie zabrudził sierści i trafił prosto na skórę. Pchły umierają od razu, po kilku sekundach. Psa nie wolno kąpać przez 2-3 dni po wylaniu kropli, nie może on też wychodzić na zewnątrz, kiedy pada silny deszcz. Czas działania zależy od producenta. Większość płynów na skórę typu spot-on działa przez okres 1-3 miesięcy. Tego typu środki są skuteczne także przeciwko kleszczom i niektórym innym pasożytom. Szczegóły przedstawi Ci lekarz weterynarii. tabletki do połknięcia Są dostępne w formie smacznych przysmaków. Psy chętnie je zjadają. Pchły giną w ciągu kilku godzin po podaniu preparatu. Jedna dawka wystarczy, by pozbyć się inwazji pasożytów oraz jednocześnie zabezpieczyć psa przed pchłami na okres 1-3 miesięcy (w zależności od producenta). Pies może być kąpany i może wychodzić na spacery w deszczu od razu po podaniu tabletki. obroża przeciwpchelna Nie tylko zabezpiecza przed pasożytami zewnętrznymi, ale także działa leczniczo, kiedy pchły już są na psie. Pasożyty umierają w ciągu dwóch dni po założeniu pupilowi specjalistycznej obroży. Długość działania zależy od producenta. Na rynku są dostępne tańsze obroże, które są mało skuteczne i działają krótko (1-3 miesiące) oraz te droższe, które mają wysoką skuteczność i działają przez 6-8 miesięcy. Zwierzę w niektórych obrożach może wchodzić do wody i na deszcz. Kontakt z wodą nie ma wpływu na ich działanie. spray (aerozol) na pchły To preparat wielokrotnego użytku. Skórę i sierść psa należy spryskać według zaleceń producenta. Pchły powinny obumrzeć w ciągu kilku minut. Skuteczność działania zależy od producenta. Preparat powinien poradzić sobie z niewielką inwazją pcheł, ale nie zabezpieczy go przed inwazją pcheł w przyszłości. To dobre rozwiązanie, jeśli nagle zauważysz pchły na psie, chcesz działać od razu, ale nie możesz w tej chwili udać się do lekarza weterynarii po preparat na ektopasożyty. Warto mieć taki aerozol w domu i używać go w razie konieczności. Nie zapomnij jednak, że to jedynie środek doraźny. Musisz także zastosować środek profilaktyczny (tabletka, płyn typu spot-on lub obroża przeciwpchelna), który będzie chronił Twojego ukochanego czworonoga przed pchłami w przyszłości. szampon na pchły Stosuj go wyłącznie pod okiem lekarza weterynarii. Nie sprawdzi się u psów, które mają silną inwazję pcheł. Może wówczas podrażniać skórę zwierzęcia i być przyczyną dyskomfortu, a nawet bólu. W takich sytuacjach lepszy jest szampon dla psów ze skórą wrażliwą, który nie będzie jej dodatkowo podrażniał. Szampon nie zabezpiecza pupila przed kolejną inwazją pasożytów (nie działa profilaktycznie). Sprawdzi się jedynie jako uzupełnienie leczenia za pomocą tabletek lub obroży. Nie jest polecany dla zwierząt, u których zastosowano wcześniej preparaty typu spot-on. Domowe sposoby na pchły – czy są skuteczne? Mycie podłóg wodą z octem czy wylewanie na skórę pupila olejków eterycznych (lawendowych, cedrowych) to popularne metody walki z pasożytami, ale nie są skuteczne. Mogą co najwyżej odstraszyć pchły – nie pomogą, jeśli pchły już są w środowisku i na psie. Pasożyty są przyczyną dyskomfortu dla pupila, ale mogą też stanowić zagrożenie dla domowników. Pchły gryzą nie tylko zwierzęta, ale także ludzi, dlatego walkę z nimi należy przeprowadzić profesjonalnie, przy użyciu dobrych środków. Pamiętaj, że jedyne preparaty, które działają, to te profesjonalne. Znajdziesz je np. w przychodniach weterynaryjnych. Preparaty do walki z pchłami w środowisku (do dezynsekcji) są dostępne w dobrych sklepach, na działach walki z owadami. Jak zabezpieczyć psa przed pchłami? Sezon na pchły trwa cały rok, dlatego psa nie można zabezpieczać przeciwko ektopasożytom tylko sezonowo. Może to być niewystarczające. Najbardziej popularne są preparaty typu spot-on. Chronią psy także przed kleszczami i roztoczami, a niektóre środki chronią także przed pasożytami wewnętrznymi. Czas działania takich specyfików wynosi zazwyczaj 1-3 miesiące, dlatego o wiele bardziej wydajną metodą profilaktyki przeciwko pasożytom zewnętrznym, jest zastosowanie obroży przeciwpchelnej. Działa ona do 8 miesięcy. Pamiętaj, że szampony oraz aerozole nie zabezpieczają zwierząt przed pchłami. Działają tylko na pchły, które już żerują na psach. Stosuj preparaty weterynaryjne w postaci tabletek przeciwko ektopasożytom, preparatów w formie spot-on lub obroże przeciwpchelne. Jak oceniasz ten artykuł? Kliknij, aby ocenić Średnia ocena / 5. Liczba głosów 255 Brak głosów. Oceń artykuł!

Niemal każdy czworonóg narażony jest na inwazję pcheł. Te małe, krwiopijne owady z łatwością rozprzestrzeniają się w środowisku, przysparzając zwierzętom wielu cierpień. Niestety, gdy nasz pies padł ich ofiarą, nie możemy liczyć na to, że problem sam zniknie – z pchłami trzeba walczyć. Jak skutecznie chronić psa przed pasożytami zewnętrznymi? Co zrobić, gdy krwiopijne insekty już zaatakowały naszego pupila? Po czym poznać, że pies ma pchły? Inwazję pcheł łatwo zauważyć. Nasz niepokój powinny wzbudzić wszelkie zmiany w zachowaniu czworonoga. Pies, który ma pchły, zwykle intensywnie się drapie i wygryza sierść. Charakterystyczna jest również nerwowość ulubieńca. Zwierzak nie może się zrelaksować i spać. Czasami zdarza się również, że na jego skórze powstają drobne ranki. Sprawa jest jeszcze bardziej poważna, jeśli czworonóg, na skutek inwazji pcheł, zapadł na groźne choroby. W takiej sytuacji możemy zaobserwować np. osłabienie (z powodu anemii) lub biegunkę i wymioty (z powodu zarażenia tasiemcem). Profilaktyka przeciwpchelna Jeśli nasz ulubieniec nie ma pcheł, jesteśmy w niezwykle komfortowej sytuacji. Nie musimy podejmować żadnych radykalnych kroków, ani stosować silnych preparatów biobójczych. Nie znaczy to jednak, że możemy zupełnie zignorować problem insektów. Pamiętajmy, że najprawdopodobniej one i tak kiedyś zaatakują. Warto więc zawsze pilnie strzec ulubieńca przed krwiopijnymi owadami. Co jednak może zrobić każdy z nas? Przede wszystkim czujnie obserwować swojego zwierzaka. Pożądane są zwłaszcza regularne zabiegi pielęgnacyjne – szczotkując psa (dowiedz się więcej o szczotkach dla psów KLIK), łatwo w porę zauważyć ewentualne insekty. Oczywiście powinniśmy stosować również odpowiednie repelenty. Szczególnie przydatne mogą okazać się szampony przeciwpchelne. Odstraszająco na pchły działają też olejki eteryczne, zawarte w niektórych obrożach. Dbajmy również o czystość pomieszczeń – częste mycie podłóg i odkurzanie dywanów pozwoli zredukować liczebność insektów w otoczeniu domowym. Nie wolno nam zapominać o praniu psiego legowiska, które bywa prawdziwym azylem dla pcheł. Jak zwalczyć pchły u psa? Do zwalczania insektów u psa możemy zastosować preparat spot-on (nanoszony bezpośrednio na skórę na karku zwierzaka), specyfik w sprayu (rozpylany na skórę całego ciała) lub obrożę przeciwpchelną (przeczytaj czym są i jak stosować obroże przeciwpchelne KLIK). Produkty antypasożytnicze zawierają zazwyczaj insektycydy, które paraliżują i zabijają owady. Większość z nich działa skutecznie nie tylko na pchły, ale też na kleszcze i wszoły. Substancje czynne, często spotykane w specyfikach przeciwpchelnych, to fipronil, imidaklopryd. U psów sprawdza się też permetryna, której pod żadnym pozorem nie wolno nam stosować u kotów. Dobrze, jeśli wybrany produkt zawiera też hormon juwenilny, uniemożliwiający rozwój larwom pcheł. Jeśli nie chcemy stosować u pupila specyfików owadobójczych, możemy też zakupić preparat z dimetikonem, który ze względu na swoją lepkość uniemożliwia pchłom ruch i inne procesy życiowe. Czas działania różnych produktów przeciwpchelnych waha się średnio od 4 tygodni do 8 miesięcy. Zazwyczaj znacznie dłuższą ochronę zapewniają jednak obroże. Każdy produkt insektobójczy powinien zostać starannie dopasowany do potrzeb psa. Pamiętajmy więc, że dawka substancji czynnej musi być odpowiednio dobrana do wagi zwierzaka. Uwzględnijmy również stan zdrowia naszego ulubieńca – alergia stanowi poważne przeciwwskazanie do zastosowania danego preparatu. Nie wszystkie produkty są też bezpieczne dla szczeniąt. Niezwykle ważne jest właściwe zastosowanie wybranego specyfiku. Jeśli nanosimy preparat bezpośrednio na skórę zwierzęcia, musimy najpierw starannie odgarnąć sierść. W innym wypadku substancja pozostanie na okrywie włosowej pupila, a co za tym idzie – nie będzie skuteczna. W przypadku obroży istotne jest, aby stale pozostawała w bezpośrednim kontakcie z naskórkiem psa. Walka z pchłami nie jest łatwa – musimy bowiem pozbyć się z ich nie tylko z sierści naszego pupila, ale także z otoczenia, w którym przebywa czworonóg. Warto pamiętać, że nasz pies może zarazić się pchłami od innych zwierząt, z którymi styka się na co dzień. Insekty bytują też w środowisku zewnętrznym. Nie da się więc całkowicie wyeliminować ryzyka ponownego zarażenia. W rzeczywistości jest ono jednak niewielkie. Większość preparatów stosowanych do zwalczania pcheł, przez pewien czas, chroni bowiem naszego pupila przed powtórną inwazją. Dla bezpieczeństwa warto jednak rozpylić specyfik zwalczający pchły wszędzie tam, gdzie mogą jeszcze kryć się krwiopijne insekty. Zdjęcie: Zapisz się do newslettera, a otrzymasz 5% rabatu na zakupy! Super oferty e-sklepu Kakadu na Twój email atrakcyjne wyprzedaże ♥ wyjątkowe promocje ♥ kody rabatowe Profil autora na Google+

Dlaczego parwowiroza – tak często występująca i poważna w skutkach choroba, jest bagatelizowana przez świeżo upieczonych właścicieli czworonogów? Prawdopodobnie nie zdają sobie sprawy z tego, jak łatwo pies może się nią zarazić i jakie są tego konsekwencje. Dopiero w momencie wystąpienia pierwszych objawów, widzą co potrafi ona zrobić z pupilem. Jak zatem pomóc psiakowi – zarówno młodszemu, jak i starszemu? 1. Czym jest parwowiroza? 2. Parwowiroza – które psiaki są najbardziej narażone na chorobę? 3. Przyczyny rozwinięcia się parwowirozy u psa 4. Jak rozpoznać chorobę? 5. Przebieg choroby u szczeniąt 6. A jak to wygląda u psów dorosłych? 7. Co możemy zrobić sami? 8. Jak pomóc pupilowi? 9. Co możemy zrobić sami? 10. O czym jeszcze musimy pamiętać? Czym jest parwowiroza? Chorobę wywołuje wirus. Najczęściej atakuje on młode zwierzęta – te świeżo odstawione od matki, a nawet 6-cio miesięczne. Takie psiaki są najsłabsze i jeżeli dodatkowo mają obniżoną odporność przez zarobaczenie lub różnego rodzaju infekcje – łatwo o rozwinięcie się objawów klinicznych parwowirozy. Niestety dla wirusa wiek nie gra roli – nawet starsze zwierzęta mogą się rozchorować. Jest to jednak rzadziej spotykane, ze względu mocniej rozwiniętą odporność takich zwierząt. Parwowiroza – które psiaki są najbardziej narażone na chorobę? Młode zwierzęta są najbardziej narażone na infekcję. Niestety im młodsze, tym przebieg choroby jest bardziej poważny, a może ona zaatakować naprawdę bardzo wcześnie. Odporność, jaką przekazuje szczeniętom matka wraz z mlekiem, dość szybko przestaje być wystarczająca, zwłaszcza gdy zwierzę zmienia otoczenie i zaczyna jeść pokarmy stałe. W tym okresie bardzo ważne jest stosowanie się do zaleceń lekarza weterynarii, który wytłumaczy jak wprowadzać nowy pokarm i jak zadbać o właściwą aklimatyzację w nowym domu, by wyeliminować niepotrzebne stresy i narażenie malucha na kontakt z chorobą. Warto jednak być świadomym pierwszych objawów, by wiedzieć, kiedy bezwzględnie należy udać się do gabinetu weterynaryjnego na konsultację. Musimy też pamiętać, że nie jesteśmy bezradni – szybko postawiona diagnoza i właściwie rozpoczęte leczenia daje nam największe szanse na wyleczenie zwierzaka. Na szczęście objawy są na tyle specyficzne, a sposoby diagnostyki tak rozwinięte, że leczenie może być wprowadzone bardzo szybko. Ważne by uświadomić sobie zagrożenie i przede wszystkim, poznać sposoby zapobiegania parwowirozie, by zminimalizować ryzyko zarażenia. Przyczyny rozwinięcia się parwowirozy u psa Poza odpornością zwierząt, warto też zwrócić uwagę na wszystko to, co dzieje się wokół szczeniaka. Gwałtowna zmiana sposobu żywienia, miejsca zamieszkania, osób opiekujących się nim, brak mamy – nowe otoczenie i zapachy – to nie lada stres w życiu psiaka. Jeżeli dodatkowo zaczniemy wyprowadzać go na spacer, gdzie będzie miał kontakt z odchodami innych czworonogów, ryzyko zarażenia znacznie wzrasta. Należy pamiętać że odporność przekazana maluchowi wraz z mlekiem matki, dość szybko zanika, natomiast odporność poszczepienna rozwija się kilka tygodni. W tym czasie szczeniak jest najbardziej narażony na infekcję, stąd dość rygorystyczne zalecenia jakie możemy dostać na pierwszej wizycie u lekarza weterynarii. Jak rozpoznać chorobę? Podstawowym objawem parwowirozy jest obfita biegunka oraz wymioty. W kale da się zauważyć smużki krwi lub jest on cały krwisty. Choroba szybko postępuje, dlatego psiak jest odwodniony, smutny i senny, zwykle niechętny do jedzenia, może też mieć gorączkę. Próby wzmacniania zwierzaka przez podawanie wody czy jedzenia, niestety tylko pogarszają jego stan, gdyż wzmagają się wtedy wymioty. Oczywiście po pierwszym epizodzie wymiotów, czy biegunki, nie możemy od razu zakładać właśnie parwowirozy, jednak w przypadku szczeniąt, warto konsultować takie przypadki z lekarzem weterynarii – mamy wtedy kontrolę nad zagrożeniem. W przypadku parwowirozy, czasem nawet przeczekanie nocy jest decydujące dla jego powrotu do zdrowia. Kiedy znajdziemy się w gabinecie, lekarz dokładnie wypyta o objawy i zbada zwierzaka. Badaniem dodatkowym, najczęściej wykonywanym w celu potwierdzenia lub wykluczenia choroby, jest test paskowy, który daje wynik już po 10 – 15 minutach, a więc w trakcie trwania wizyty. Materiałem potrzebnym do badania jest kał lub wymaz z prostnicy. Istnieją również bardziej specyficzne testy wykonywane przez specjalistyczne laboratoria, jednak czas oczekiwania na wynik będzie dłuższy, choćby ze względu na konieczność transportu badanego materiału. Przebieg choroby u szczeniąt Parwowiroza u szczeniaka ma wyjątkowo szybki przebieg. Pogorszenie następuje z godziny na godzinę. Im młodsze zwierzę, tym ciężej przechodzi infekcję, gdyż łatwo się odwadnia i nie ma wystarczającej odporności na walkę z wirusem. W przypadku pojawienia się choroby w hodowli, zwykle możemy spodziewać się wystąpienia objawów u wszystkich psiaków w miocie. A jak to wygląda u psów dorosłych? Parwowiroza nie omija dorosłych zwierząt. Objawy są identyczne jak w przypadku szczeniąt, jednak nie zawsze aż tak silnie wyrażone. Czasem postęp infekcji jest wolniejszy, co wcale nie znaczy że możemy zwlekać z wizytą w gabinecie. Wirus wyniszcza zwierzę i powoduje jego odwodnienie. Psiak traci elektrolity i nie jest w stanie przyjąć pokarmu czy wody, dlatego tak samo jak w przypadku szczeniaków, niezbędna jest pomoc lekarska. Najbardziej narażone są psy nieszczepione. Jeżeli szczepimy, warto poprosić lekarza o preparat zawierający wiele różnych szczepów parwowirusa – jest on bardziej skuteczny niż uboższe w składzie szczepionki. Należy też pamiętać, że jednorazowe szczepienie nie daje odporności na całe życie psa. Warto dopytać lekarza weterynarii kiedy konieczne jest kolejne podanie preparatu, by zwierzę było stale chronione. Co możemy zrobić sami? Wiemy już, że w przypadku parwowirozy, leczenie jest konieczne i warto rozpocząć je tak szybko jak to tylko możliwe. Jednak czy można spróbować samodzielnego leczenia w domu? Głodówka to najlepsze co możemy zrobić dla chorego psiaka – przewód pokarmowy nie jest wtedy dodatkowo podrażniany. Nie jesteśmy jednak w stanie w domowy sposób nawodnić pupila, zwłaszcza przy ciągłych wymiotach. Odwodnienie będzie tak szybko postępowało, że wizyta lekarska i płynoterapia połączona z lekami podanymi w formie zastrzyków, będzie najbardziej skutecznym działaniem. Jak pomóc pupilowi? Wiemy już, że w przypadku parwowirozy, leczenie jest konieczne i warto rozpocząć je tak szybko jak to tylko możliwe. Jednak czy można spróbować samodzielnego leczenia w domu? Głodówka to najlepsze co możemy zrobić dla chorego psiaka – przewód pokarmowy nie jest wtedy dodatkowo podrażniany. Nie jesteśmy jednak w stanie w domowy sposób nawodnić pupila, zwłaszcza przy ciągłych wymiotach. Odwodnienie będzie tak szybko postępowało, że wizyta lekarska i płynoterapia połączona z lekami podanymi w formie zastrzyków, będzie najbardziej skutecznym działaniem. Co możemy zrobić sami? W gabinecie weterynaryjnym uzyskamy natychmiastową pomoc. Najważniejszym krokiem jest zapobieganie dalszemu odwodnieniu. Dożylnie podawane kroplówki mogą mieć dodatek elektrolitów lub glukozy – lekarz dobierze je w zależności od wyników badań krwi. Być może zdecyduje się również na zestaw aminokwasów, który wzmocni psiaka i pomoże mu szybciej dojść do siebie. Czasem konieczne są też leki przeciwwymiotne. Ważne jest dość długie utrzymywanie całkowitej głodówki. Przy odpowiednim nawodnieniu kroplówkami, spokojnie możemy odstawić nawet wodę. Lekarz dostosuje czas trwania diety, w zależności od stanu zdrowia zwierzaka. Pomoc lekarska obejmuje również zwalczanie gorączki oraz ewentualnych wtórnych infekcji, które mogą się dołączyć, a także podanie surowicy odpornościowej, która przyspiesza powrót zwierzaka do formy. Rodzaje leków lekarz weterynarii zawsze dobiera indywidualnie do każdego psa, w zależności od jego stanu zdrowia. Nie obawiajmy się pozostawić naszego czworonoga w szpitalu – odpowiedni czas i właściwa kontrola płynoterapii jest kluczowa dla poprawy jego kondycji. Czasem już po jednym dniu spędzonym w szpitalu, widoczna jest znaczna poprawa i przede wszystkim zatrzymanie biegunki oraz wymiotów. Jednak całkowity powrót do zdrowia to znacznie dłuższy czas, dlatego tak ważna jest ścisła współpraca z lekarzem weterynarii. Po ustabilizowaniu stanu ogólnego przychodzi czas na ponowne włączanie pokarmów. Wykonujemy to powoli i stopniowo, zaczynając od wody, przez pokarm półpłynny, miękki, aż do pokarmów stałych. Podawanie różnych konsystencji rozkładamy w czasie kilku dni. Warto też zadbać o codzienne podawanie dobrej jakości probiotyków, by uzupełnić florę przewodu pokarmowego. Podawanie delikatnego jedzenia i probiotyków, utrzymujemy dość długi czas po powrocie zwierzaka do formy. O czym jeszcze musimy pamiętać? Wiedząc, jak poważną chorobą jest parwowiroza i jak łatwo potrafi ona zaatakować, pamiętajmy o kilku zasadach. Warto się nimi kierować, kiedy mamy pod opieką małego czworonoga. Przede wszystkim unikajmy gwałtownej zmiany karmy – szczególnie u szczeniąt. Nie narażajmy ich też na zwiększony kontakt w wirusem. Psy wydalają go wraz z kałem, a deszcz potrafi w krótkim czasie mocno go rozmyć – nawet nie spodziewamy się, że niewinna kałuża może być źródłem choroby. Zasada ta działa też w druga stronę. Jeżeli jesteśmy właścicielem chorego zwierzęcia, starajmy się unikać spacerów w miejscach największych skupisk psów, aby nie narażać ich na zachorowanie.

Pielęgnacja psa W utrzymaniu włosa w dobrej kondycji pomiędzy kąpielami pomoże nam odżywka, lanolina i olejek (oczywiście wszystko dla psów). Na polskim rynku niewiele jest artykułów rodzimej... Pchły psie Pchły powodują u psów wiele chorób. Są to między innymi: alergiczne pchle zapalenie skóry, przenoszenie psich tasiemców, znacznej utraty krwi i anemii przy dużej inwazji, roznoszą ... Kleszcze Kleszcze przenoszą wiele niezwykle niebezpiecznych chorób, zarówno dla zwierząt, jak i dla człowieka. Najczęściej przenoszoną przez kleszcze chorobą jest babeszjoza (piroplazmoza). ... Choroby skóry Choroby skóry należą do najczęstszych konsultacji w gabinetach weterynaryjnych. Praktycznie każdy właściciel psa lub kota miał mniejsze lub większe kłopoty dermatologiczne u... Gdy pies się starzeje Granica ustalona przez specjalistów, po przekroczeniu której psy wchodzą w wiek starczy, to wiek lat 7. W tym momencie w organizmie naszego czworonoga zachodzą nieodwracalne zmiany,... Alergia pokarmowa u zwierząt Alergia pokarmowa spowodowana jest nieprawidłową reakcją układu odpornościowego na niektóre składniki pożywienia. Pewien odsetek zwierząt zdradza charakterystyczne objawy alergii... Alergiczne pchle zapalenie skóry Alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS) jest to choroba wywołana jadem pchlim. Przy APZS, zwierzę jest uczulone na alergen zawarty w ślinie pcheł. Po ugryzieniu przez tego pasożyta,... Haemobartenelloza Haemobartenelloza jest bardzo powszechną chorobą psów i kotów. Wywołują ją bakterie Haemobartonella canis oraz Haemobartonella felis, które przenoszone są przez kleszcze, pchły,... Hot spot czyli gorąca rana Do jednej z wielu dermatoz u psów zalicza się tzw. hot spot. Hot spot jest ostrym, sączącym zapaleniem skóry wywołanym przez bakterie. Występuje często w okresie letnim, a... Dlaczego pies się drapie? Dlaczego pies się drapie? To pytanie, które coraz częściej pojawia się w poradach weterynaryjnych. Nagminne drapanie może przyjmować postać od lekkiej, dokuczliwej dolegliwości do...

Przed pierwszą szczepionką szczeniaka należy także odrobaczyć i odczekać około 2-3 tygodni. Dzieje się to zwykle jeszcze w hodowli, schronisku lub fundacji, jednak kiedy psiak trafi pod naszą opiekę, powinniśmy upewnić się czy zadbano o jego odrobaczenie i czy nie ma on żadnych pasożytów.

. 262 142 370 155 264 44 244 462

pchły u szczeniaka 3 tygodniowego